بشر از آغاز خلقت به‌دنبال چیزی بوده است که بتواند از آن حرارت، روشنائی و نیروی لازم برای گرداندن چرخ زندگی خود فراهم نماید.برای تأمین حرارت نخست شاخ و برگ درختان و زغال چوب که در دسترس داشت به‌کار می‌برد. روشنائی لازم را نیز با مشعل‌های چوبی یا چراغ‌های پیه‌سوز و رفته‌رفته با چراغ‌هائی که با روغن‌های گیاهی و روغن‌های معدنی می‌سوخت تأمین می‌کرد.کم‌کم زغال‌سنگ را کشف نمود. کشف زغال‌سنگ زندگی بشر را دچار تحولی بزرگ کرد و باعث پیدایش و رشد سریع صنایع گردید. زغال‌سنگ تا اوایل قرن بیستم منبع اصلی و عمده تولید انرژی بود. اما بعد انسان دریافت که نفت که از دیرباز آن را می‌شناخت و لیکن به مصارف محدود دیگر می‌رسانید برای تولید حرارت و انرژی به مراتب از سوخت‌های جامد بهتر است.از این‌رو شروع به بیرون کشیدن نفت از دل زمین نمود.