چه روز شگفت انگیزی! تمام صبح را روی علفهای مقابل منزلم زیر سپیدار عظیم الجثه ای که علفزار را در پناه سایه خود می گیرد، دراز کشیدم. من این سرزمین و زیستن را دوست دارم؛ زیرا در آن ریشه گرفته ام؛ ریشه ای عمیق و دلپذیر که یک مرد را به سرزمینی که اجدادش در آن به دنیا آمده و مرده اند، به آنچه مردمانش می اندیشند، می خورند، به آداب و رسوم نوع غذاها، اصطلاحات محلی، لحن سخن گفتن، دهقانان، بوی خاک، دهکده ها و حتی هوا پیوند می دهد.