ذهن-عادت کرده به اینکه مدام سرش را در توبره حافظه کند و از آن نشخوار
نماید بدون اینکه نیاز واقعی برای ارگانیسم مطرح باشد. ذهن-در طول شبانه
روز بطور مستمر با نوسان در دو زمان ذهنی گذشته و آینده در صدد خلق فکر است
و خود در این اندیشه سازیهایش حضور ندارد تنها نتایج این افکار خیالیش را
در شکل ملالت ، افسردگی و کهنگی حس می کند و همین کیفیت اندیشه گری مداوم
ذهن-از فکری به فکر دیگر ، دقیق اندیشی را از ذهن-سلب می کند و انتزاعی
اندیشی را جایگزین می کند.
در کتاب پیش رو در مورد ذهن-ناآرام و فشار روانی و کنترل آن پرداخته شده و
به تمام موضوعات مرتبط مانند بی قراری، شکست دل، ذهن بیمار، خشم و … می
پردازد.